यादों की बारात !

राहुल देव बर्मन !!!

२७ जून !

आज 'पंचम'चा जन्मदिवस !

आज दिवसभर त्याच धुंदीत राहणार ! रोज एक 'ट्रॅक' सतत चालू असतोच.. पण आज विशेष !!!

असंख्य गाण्यांच्या अगणित आठवणी... अनुभवलेले असंख्य सुंदर क्षण ! अनेक कार्यक्रम, मुलाखती, खास 'किस्से'. महाजालात तर अतिशय जबरदस्त नि सुंदर माहिती उपलब्ध आहे..

काय करु ? randomly आवडती गाणी झरझर लिहू ? मग एखादे अत्यंत आवडते निसटले तर ? हरकत नाही... हा काही 'ज्ञान' दाखवायचा दिवस नाही...

अप्रतिम अनुभव देणारी,
मनाला उभारी देणारी,
झिंग चढवणारी,
नाचायला लावणारी,
वेगळ्याच जगात घेऊन जाणारी,
ठेका धरायला लावणारी,
आसमंतात रोमान्स पसरवणारी,
विविधरंगी
विविधढंगी
गाणी देणाऱ्या पंचमची आठवण अजूनच तीव्र होण्याचा हा दिवस ! कृतज्ञ होण्याचा दिवस !

पार्श्वसंगीताने अनेक चित्रपटांतील प्रसंगाना वेगळी उंची देणारा आर डी हा एक वेगळाच आवडीचा विषय !

काय लिहू ? किती लिहू ?

ह्म्म्म्म... आवडती गाणी लिहायला सुरुवात केली आणि...

फिझूल आहे प्रयत्न !!! :)..

तरीही ह्या आठवड्यात/ गेल्या काही दिवसात पुन्हा एकदा (काही काही हजराव्यांदा) ऐकलेली, अजूनही काहितरी नवे सापडणारी, पुन्हा नव्याने आवडलेली नि भिडलेली random गाणी :

यादोंकी बारात - टायटल सॉंग - both male and female versions
यहा नही कहूंगी - मि. रोमिओ
राह पे रहेते है - किशोर - नमकीन
क्या यही प्यार है - रॉकी
मेहबूबा - शोले
संग मेरे निकले थे साजन - फिर वोही रात
जिया ना लागे मोरा - बुढ्ढा मिल गया
इश्क मेरा बंदगी है - ये वादा रहा
राजा बना मोरा छैला कैसा - गरम मसाला
प्यार करता जा - भूत बंगला


बास... हाही खटाटोप फिझूल वाटतोय..

एखादे गाणे हवे असल्यास मला जरुर मेल करा : rahulphatak28@gmail.com

जय पंचम ! :)

आंधळा मागतो एक डोळा, आणि देव देतो गॉगल !

क्षणभराचे काम, युगायुगांचा विसावा
'देव' हा इसम बहुतेक भारतीय असावा !

गार्‍हाणी नेऊन त्याच्या दारी
मारे आपण हाकाट्या पिटतोय
तक्रारीची खिडकी बंद करून
तो आत चकाट्या पिटतोय !

'प्रोजेक्ट विश्व' पेलायची लायकी
ह्याचाच शेवटी प्रश्न उरतो
देवाच्या 'वर' कुणीच नाही तर,
त्याचे 'अप्रेजल' कोण करतो ?

हे विश्व म्हणजे काय 'पीमटी' आहे ?
की कुणीही भाड्याने चालवावी !
देवाच्या हातात किल्ल्या देऊन ,
आपण आपली लाज का घालवावी ?

अश्या गोष्टी 'आऊटसोर्स' करून,
कधीच फळ मिळत नाही..
आता बसा बोंबलत, देवाला
आपला ऍक्सेंट कळत नाही !

काही देवमाणसांकडून तो
थोडी माणूसकी घेईल काय ?
विश्वविधाता वगैरे राहू देत
साधा माणूस तरी होईल काय ?

त्याच्यावर ठेवू विश्वास, पण
त्याचा आपल्यावर बसेल काय ?
'गॉड अट वर्क' ही पाटी
स्वर्गात तरी दिसेल काय ?

देवांचे देवांसाठीचे ते राज्य
तीच तर त्याची लोकशाही !
वरवर लोकांसाठी सर्व अवतार
पण तो मूळचा पडला शेषशाही !

- राहुल फाटक

***

लिखाण-ए-गंमत

ब्लॉग चालू करताना मनामधे इस्टमन + फुजी + टेक्नीकलर विचार होते. 'रोजी' जे सहज उस्फूर्त वाटते ते सटासटा लिहून काढायचे आणि मग 'रोटी'च्या कामाला लागायचे (हा क्रम उलटाही होऊ शकतो) .. पण असा एक (सरळसोट व नेक) इरादा होता.. म्हणजे आहे !

आता इथे गंमत सुरु होते.. the fun begins !

ब्लॉगविश्वात मी 'नवीण' असल्याने पोस्टावे काय हा थोडा 'झोल' आहेच.. तर माझी एकंदर लिखाण-ए-गंमत आधी सांगतो !

एक तर होतं काय की इतक्या वेगाने इतके विचार येत जात असतात की त्या वेळी समोर वेळ आणि किबोर्ड उपलब्ध असेल तर ठीक नाहीतर अनेक विषय तसेच राहतात.. (कथांच्या आयडीयाच्या कल्पनांची एक वेगळी फाईल करून ठेवली आहे त्या 'निसटून' जाऊ नयेत काळाच्या ओघात म्हणून !)

आता जे लिहायचे तो विषय एखाद्या वाईन (किंवा गेलाबाजार लोणच्यासारखा) असेल तर पडून राहिल्यामुळे त्याला अजूनच चव येते, खुमारी येते.. पण काही काही तात्कालिक/प्रासंगिक विषयही असतात.. मनावर त्या घटनेचे, दृश्याचे किंवा कलाकृतीचे जे ठसे उमटलेले असतात, जे संस्कार/आघात झालेले असतात ते ताजे असतानाच मन:पटलाचे छायाचित्र घेणे चांगले ना.. एकदा 'टेंपो' गेला की गेला (मग ट्रकभरून आयडीया सुचल्या तरी काय उपयोग ? :) सॉरी मोह आवरला नाही !) ..

पण मग जेव्हा लिहायची वेळ येते तेव्हा the squeaky wheel gets the oil ह्या न्यायाने भलताच कुठलातरी आक्रस्ताळा विषय गर्दीतून वाट काढत पुढे येतो आणि एखादा हळूवार विषय 'पुढच्या वेळची' वाट पहात बसतो.

बरं.. वेळ आणि किबोर्ड (आणि उर्मी, स्फूर्ती, प्रेरणा हया साळकाया माळकाया) असला तरीही अजूनही लिखाणाचा वेग कमी पडतो. ('बरहा' करी दमला शुभांगी !). अजूनही minglish बर्याच जास्त वेगाने लिहीले जाते शुद्धलेखनाचा प्रश्न नसल्याने.. (नंतर वाचताना बाजार उठतो ते वेगळं) ह्यावर अर्थातच झरझर टाईपणे आणि मग शुद्धलेखन तपासून दुरुस्त्या करणे हाच उपाय आहे.. विचारांच्या वेगाने कधीच लिहीता येणार नाही पण अगदी ते stop-motion video सारखे तुटक तुटक वाटता कामा नये (त्या प्रकारात 'मज्जा' असली तरी लिखाणाच्या बाबतीत तसे नाही !)

अजून एक 'गंमत' माझ्या मते सर्वांच्याच बाबतीत होते.. एखाद वेळी अगदी भरपूर भरभरून लिहायचे असते पण मग खूप वेळ अजिबात काहीच न लिहून झाल्यामुळे सुरुवात करणे एकदम मुश्किल होते ! (त्याला काहीही म्हणा.. भावनिक तुंबा उर्फ emotional choke-up, किंवा writer's block वगैरे ... 'जो राईटतो तो राईटर' अशी व्याख्या केली तर मी त्यात बसेन काय ? :) )

पण हे म्हणजे सौजन्य सप्ताहात एखाद्या कारकूनाने सुहास्य वदनाने खिडकी उघडावी आणि समोर एकदम खूप लवकर येउन ताटकळलेला आणि बराचसा कावलेला, करवादलेला प्रचंड जमाव दिसावा तसे होते.. मग एकदम खिडकी तरी लावली जाते ! ... किंवा मग त्यातल्या त्यात जास्त nuisance value असलेल्याचे काम आधी करावे लागते !

म्हणजे लिखाणाच्या संदर्भात 'उपद्रव शक्ती' वाला विषय आधी घेतला जातो ... म्हणजे 'आता जर लिहीले नाही तर त्रास होईल' असा ! शिवाय अशा वेळी मला 'सुरुवात होण्यासाठी'; झटकन 'लोकप्रिय' होणारा, 'ताजा' विषय 'निवडण्याची' चूक होण्याची मला फार धास्ती वाटते.

lets start at the beginning.. a very good place to start... असे असले तरी एकंदर कोर्या कागदावर लिखाणाची/चित्राची सुरुवात करणे ही फार जालीम गोष्ट आहे !

आता ब्लॉगबाबतीत..

तर.. अजूनही ब्लॉगवर casually पोस्ट होत नाहीये.. बाकी बऱ्याच गोष्टी 'शिस्तीत' आणि 'लाईनीपरमाने' पार पाडायची सवय असल्याने निदान ब्लॉगला तरी 'हवे ते नि वाटेल तसेच' नको का करु द्यायला ? i think i should learn to relax... mentally i.e :) पण तसं होतं नाहीये..

कधी cleverly लिहीलं जातंय. खोटं ह्या अर्थी नव्हे.. जे आतून वाटत नाही असं खोटं मी लिहीत नाही (आणि कधीही लिहीणार नाही !!! :) ) .. म्हणजे थोडसं 'आता आकर्षक पॅकमधे' असं होतयं. वाईट अर्थी नाही. पण लोकं जर वेळ काढून वाचत आहेत (घडी घडी कि रिपोर्ट हमें .. :) ) तर 'वाचणेबलच' पोस्टावे असे वाटते.. मग उगाच जे झरकन लिहायचे, 'खरडायचे' ते राहूनच जाते. उस्फूर्त unedited लिखाणाची गंमत देता घेता येत नाहीये. वहीच्या मागच्या बाजूला झरकन काढलेल्या छोट्याश्या घर आणि झाडाच्या चित्राची गंमत वेगळी असते ना ?

(माझ्या मते हे विस्कळीत, अमुद्देसूद लिखाण हीही एक चांगली सुरुवात नाही का ? )

तुम्हाला काय वाटते एकूणात ? काय काय पोस्टावे ? 'आकर्षक पॅक मधले' का... काहीही.. ?

कळावे, (आणि कृपया कळवावे :) )

राफा